Spreekbeurt kerkuil

Hoe ziet de kerkuil eruit?

Een volwassen kerkuil is ongeveer 35 centimeter lang, maar hij kan een spanwijdte (de afstand tussen de uiterste punten van zijn gespreide vleugels) hebben van meer dan een meter. Hij heeft een plat gezicht met de vorm van een hart, dat meestal lichter is dan de rest van zijn lichaam. Er zijn meer dan dertig soorten kerkuilen, die vooral verschillen in kleur en omvang. Er zijn witte, bruine en ook bijna zwarte exemplaren. Vooral witte kerkuilen zijn erg populair. In het wild worden ze ongeveer twee jaar, maar in gevangenschap kunnen ze wel twintig jaar worden.

Hoe leeft de kerkuil?

De kerkuil woont vaak in oude gebouwen, zoals kerken. Vandaar zijn naam. Maar ook vind je ze wel in holle bomen. Deze uilen zijn nachtdieren, ze jagen ’s nachts en rusten overdag. Kerkuilen kunnen erg goed zien in het donker, maar bij het jagen gebruiken ze vooral hun oren. Ze ‘praten’ met andere uilen door (veel verschillende) geluiden te maken. Kerkuilen leven bijna overal ter wereld, maar niet op plaatsen waar het heel koud is, zoals in Antarctica en een groot deel van Azië.

Voortplanting

Als een kerkuil één jaar is, kan hij jongen krijgen. Een vrouwtje krijgt één tot drie nesten per jaar, met daarin drie tot zeven eieren. Ze broedt de eieren in ongeveer dertig dagen uit. In de tijd dat het vrouwtje zit te broeden, zorgt het mannetje voor eten. De pasgeboren kuikens hebben alleen maar wit dons. Na drie weken beginnen hun veren te groeien en na acht weken is het hele verenkleed klaar. Op dat moment beginnen ze te vliegen. Het kan wel vijftien weken duren voordat ze helemaal voor zichzelf kunnen zorgen.

Bijzonderheden over de kerkuil

Voor het houden van een kerkuil heb je volgens de CITES regels een aankoopbewijs nodig waaruit blijkt dat hij en zijn ouders in gevangenschap zijn geboren. CITES-regels zijn er om ervoor te zorgen dat bedreigde dieren en plantensoorten niet uitsterven.

Kerkuilen zijn nachtdieren; overdag verstoppen ze zich. Ze maken vooral ’s nachts veel geluid, en daar zijn de buren natuurlijk niet altijd blij mee.

Uilen kunnen gevaarlijk zijn. Ze kunnen een mens ernstig verwonden met hun scherpe klauwen en snavel.

een verblijf voor de kerkuil

Kerkuilen hebben een grote buitenvolière nodig, waarin ze genoeg ruimte hebben om te vliegen. Liefst leven ze alleen. Een volière met een oppervlakte van 17 vierkante meter en drie meter hoog is groot genoeg voor één uil. De wanden en het dak kunnen worden gemaakt van gaas. Je moet wel zorgen dat minstens twee zijkanten en een deel van het dak zijn afgedekt, zodat de uil bij slecht weer kan schuilen. Omdat het een nachtdier is, moeten er hokjes zijn waarin hij zich overdag kan verstoppen. Voer geef je op een voertafel, deze moet ongeveer een meter hoog zijn, en tussen de tafel en de wanden van de volière moet minstens vijftig centimeter ruimte zijn. Een uil wil graag op verschillende plaatsen kunnen zitten, bijvoorbeeld op grote stenen op de grond, of op takken en stokken die hoog in de volière zitten. Het is gezond voor zijn klauwen als hij op verschillende materialen kan zitten, bijvoorbeeld steen en hout.

wat eet een kerkuil

In het wild eet een kerkuil vooral kleine knaagdieren, zoals ratten en muizen, en hij lust ook kleine vogels en grote insecten. Een uil die in een volière leeft, moet elke dag eendagskuikens en knaagdieren eten. De uil moet zijn prooi altijd helemaal opeten, want in de organen zitten belangrijke voedingsstoffen.
Je kunt verse prooidieren geven, maar ook ingevroren voer. Het is dan wel heel belangrijk dat de ingevroren dieren helemaal ontdooid zijn als de uil ze eet. Ingevroren ratten, muizen en eendagskuikens zijn bij veel dierenspeciaalzaken te koop. De uil moet altijd vers water hebben om te drinken.

een kerkuil verzorgen

De volière moet regelmatig worden schoongemaakt en schoon drinkwater is erg belangrijk. Roofvogels in gevangenschap hebben vaak last van infecties aan de voetzolen. Dat kan voorkomen worden door ervoor te zorgen dat de uilen veel verschillende zitplaatsen hebben, van verschillende materialen. Een vogel die niet wil eten, zich vreemd gedraagt of lusteloos is, is waarschijnlijk ziek en moet zo snel mogelijk naar de dierenarts.